In 2019-2020 volgde ik de opleiding tot Filosofisch Practicus bij het ISVW. Een van de opdrachten was: schrijf een essay over het begrip Wijsheid. Ik beschreef mijn eigen Kleine geschiedenis van de wijsheid.
“Ik was acht toen ik het huis van de historicus bezocht. Wat een historicus was of deed wist ik niet. Ik werd in een woning tjokvol boeken onthaald als een autonoom denkend wezen. Zelfs slaagde ik er die dag in om mijn eerste zelfstandige denkproces tot een goed einde te brengen, geïnitieerd door een vraag van de heer des huizes. Zijn reactie op mijn helemaal zelf uitgevonden antwoord maakte me trots – een ervaring waar ik lang op kon teren.”
“Het vonkje in mij dat eerder al sputterde en spetterde werd definitief waaks die dag. Ik wist wat mij gelukkig maakte: denken in en over taal. Ik leerde dat denken hoger gewaardeerd wordt dan fysieke arbeid, en begrippen als Geleerdheid en Wijsheid daadwerkelijk van een nóg hogere orde zijn. Ik bleek geschikt voor het denken.”
Ben je benieuwd hoe ik van nu via mijn kindertijd en verdere ontwikkelingsstappen naar nu terugkeerde? Lees dan hier verder!